SURAT TI ABAH
Tiharita Wahyu remen ka imah Tati, teuing kumaha deuih, ku Tati dibagéakeun, teu nolih omongan batur nu geus arapal yén Tati boga kakaitan jeung Wawan.
"Kadé Tat, bisi kagémbang, hég pulisi! Inget ka Wawan nu keur di Brunei!" Neni ngélingan, bisi adina katalanjuran. Éra ku kulawarga Wawan nu sok nananyakeun ngeunaan Wahyu.
"Moal atuh Téh! Da Tati gé nyaah kénéh ka Kang Wawan! Ieu mah pan keur kapentingan panalungtikan, nepi ka kiwari gé apanan can kapanggih saha nu geus ngarogahala Abah!" Témbal Tari.
"Nya kajeun ari boga pamikiran kitu mah, Étéh mah ukur ngélingan!" Neni imut.
Réngsé nepi ka tujuhna tahlil, panalungtikan dimimitian, tatangga Abah loba nu dipariksa, ilaharna ari dipanggil ka kantor pulisi téh sok teu paruguh rarasaan, padahal ukur ditanya jadi saksi hungkul.
"Allhamdulillah katerangan ti saksi sementawis tos kumplit, kalebet ti palaputra Bah Sudira, kantun Pa Supri sareng garwana teu acan disungkeun katerangan!" Ceuk Wahyu bari ngasongkeun surat.
"Keun ku abdi badé dipentés, mun enya teu boga dosa, naha maké kudu loba susulumputan jeung pulisi!" Walon Neni.
"Muhun Bu, kantenan urang masih nganggé dadasar praduga tak bersalah téa, teu sagawayah kedah aya buktos sareng alibi nu kiat, kanggé ngeurad saha waé nu tos diduga" témbal Wahyu.
"Wios ku abdi seratna dijajapkeun ka Kang Supri, kaleresan abdi gé aya taroskeun eun!"Tati ngajéwang surat pemanggilan saksi ti pulisi.
Tati amitan muru imah Supri, teu anggang ti dinya kahalangan ku sababaraha suhunan. Nepi ka imahna kasampak Supri keur dahar ngariung jeung anak pamajikanana.
"Kang! Aya surat ti pulisi, wayahna kudu didatangan mun enya Akang teu boga dosa mah!" Ceuk Tati bari gék diuk dina samak.
"Nyi Tati, sakumaha baragajul gé lanceuk didinya, moal ari kudu ngarogahala nu jadi bapana mah!" Tirah kuraweud, geus kadéngé guyurna lembur naruding ka salakina nu geus maéhan Bah Sudira.
"Nya sok buktikeun, ulah babalicetan kitu! Jiga wéh nu enya boga dosa!"Tati teu éléh kurawed.
"Keun pangadilan nu ngabuktikeun mah! Aya buktina uing nu boga dosa, hég téh teuing masing kudu dihukum mati gé!" Supri aral, alas dahar disérédkeun, laju ngajéwang surat ti pulisi, dibaca imeut naker.
"Hampura Kang, abdi mah nepikeun amanat ti pulisi!" Tati ngaléos, keur turun tina golodog, di buruan budak Supri nu bungsu keur ulin guguntingan keretas jeung babaturanana, karérét ku juru panon Tati, budak keur ngagigiwing amplop. Ras inget ka surat ti abah anu salila ieu pada néangan.
"De, cik nambut éta amplopna, ku bibi tukeuran jeung acis yeuh!" Tati dongko bari neuteup amplop.
Budak téh melong, rét ka imah bangun nu néangan indung bapana. Rét deui ka bibina.
"Nu bapa ieu mah da!" Cenah bari nyumputkeun amplop.
"Keur bibi wéh nya, da geulis!" Tati ngolo bari ngasongkeun duit lima rébu.
Budak olohok nempo duit, rét kana amplop, song diasongkeun ka Tati, acan gé nepi kana leungeun Tati, indungna ngagéréwék ngageroan budak.
*Hanca
Kamis, 14 November 2019
Selasa, 12 November 2019
Carnyam(4)
SURAT TI ABAH
Peutingna tos dikurebkeun diayakeun tahlil sakumaha ilaharna di éta lembur. Nu milu tahlil pinuh di imah Bah Sudira, kabeneran loba kawawuhan jeung barayana ti mamana. Euweuh saurang gé nu teu kaleungitan, abong kolot nu hadé sagala rupana, euweuh carékeun jeung codéka ka sasama.
"Teu sangki nya Ceu Neni, kamari masih macul kénéh di pipirna, malah ditanya ku abdi téh, ngan teu némbalan, ukur imut!" Ceuk tatanggana nu imahna kahalangan ku dua suhunan ti dinya.
Neni unggeuk bari teu weléh rambisak, "enya Ceu, asa diheulang abdi mah!"
Tahlil ba'da Isya, réngsé nepi ka jam salapan, geus budal nu tahlil, Neni jeung Tati ngariung di tengah imah, adi Bah Sudira nu ti dayeuh milu ngariung, Iwal ti Supri jeung pamajikanana nu miheulaan baralik.
"Tuh nya, si kasebelan mah ngadon balik! Kaciri boga dosana téh!" Neni kukulutus.
"Tong kitu Neni, bisi lain Supri! Ceuk Amang mah keun waé pasrahkeun kanu wajib, bisi nyalahan!" Mang Dinta sila di tengah imah.
"Enya Teh, asa piraku atuh téga ngarogahala bapa sorangan!" Ceuk Tati.
"Da saha deui atuh Tat? Kabéh narempo si Supri nepungan Abah bari maksa rék ngajual sérang!" Walon Neni.
"Éta surat kudu kapanggih, bisi diperelukeun keur sidang engké! Mun nu boga dosana kapanggih!" Ceuk Mang Dinta.
Nepi ka tengah peuting, kakara arasup ka kamar, salila ngariung téh teu weléh ngagunem caturkeun Bah Sudira, éstu kolot taya carékeun jeung euweuh cawadeun.
Isukna, wanci haneut moyan, Tati keur sasapu di buruan, bari mulungan cangkang cai gelas urut tahlil.
"Assalamu'alaikum!" Sora lalaki ngagareuwahkeun nu keur sasapu.
"Waalaikumsalam! Aéh Mangga ka lebet!" Tati imut, memener tiungna.
Lalaki ngora kasép jeung sieup disaragam pulisi, dina bajuna Katara ngarana, Wahyu.
"Nepangkeun abdi Wahyu, ngawakilan ti kapulisian, seja ngiring sungkawa ka kulawarga Pa Sudira! InsyaAllah abdi baris nyakséni kamajuan ieu kasus, ulah bosen pami abdi aya waé ka dieu!_ Cenah bari imut, neuteup Tati nu samar rampa.
"Oh, mangga! Punten pami seueur kakiranganana!" Tati nunda sapu, bari unggah kana golodog mukakeun panto imah.
Wahyu ngajéwang sapu, laju neruskeun hanca Tati, bari rada alak ilik. Nempo kitu, Tati semu kaéraan keur turun tina golodog bari nyampeurkeun nu keur sasapu.
"Duh Bapa, wios ku abdi!"
"Tong nyebat Bapa atuh ah, da teu acan nikah abdi mah! Wahyu wéh!" Wahyu seuri leutik.
"Ah piraku? Isin nyebat nami mah Pa!" Tati ngajéwang sapu nu keur di cekelan ku Wahyu, gep leungeunna paantel jeung leungeun Wahyu, Tati gancang sasadu.
Wahyu ukur imut, beu asa ku kareueut éta imut ceuk gerentes na haté Tati. Ngan gancang ngabalieur sok sieun jadi katarik ati, ras inget ka Wawan nu salila ieu papacangan jeung Tati, hanjakal Wawan keur gawé di Brunei.
*Hanca
Peutingna tos dikurebkeun diayakeun tahlil sakumaha ilaharna di éta lembur. Nu milu tahlil pinuh di imah Bah Sudira, kabeneran loba kawawuhan jeung barayana ti mamana. Euweuh saurang gé nu teu kaleungitan, abong kolot nu hadé sagala rupana, euweuh carékeun jeung codéka ka sasama.
"Teu sangki nya Ceu Neni, kamari masih macul kénéh di pipirna, malah ditanya ku abdi téh, ngan teu némbalan, ukur imut!" Ceuk tatanggana nu imahna kahalangan ku dua suhunan ti dinya.
Neni unggeuk bari teu weléh rambisak, "enya Ceu, asa diheulang abdi mah!"
Tahlil ba'da Isya, réngsé nepi ka jam salapan, geus budal nu tahlil, Neni jeung Tati ngariung di tengah imah, adi Bah Sudira nu ti dayeuh milu ngariung, Iwal ti Supri jeung pamajikanana nu miheulaan baralik.
"Tuh nya, si kasebelan mah ngadon balik! Kaciri boga dosana téh!" Neni kukulutus.
"Tong kitu Neni, bisi lain Supri! Ceuk Amang mah keun waé pasrahkeun kanu wajib, bisi nyalahan!" Mang Dinta sila di tengah imah.
"Enya Teh, asa piraku atuh téga ngarogahala bapa sorangan!" Ceuk Tati.
"Da saha deui atuh Tat? Kabéh narempo si Supri nepungan Abah bari maksa rék ngajual sérang!" Walon Neni.
"Éta surat kudu kapanggih, bisi diperelukeun keur sidang engké! Mun nu boga dosana kapanggih!" Ceuk Mang Dinta.
Nepi ka tengah peuting, kakara arasup ka kamar, salila ngariung téh teu weléh ngagunem caturkeun Bah Sudira, éstu kolot taya carékeun jeung euweuh cawadeun.
Isukna, wanci haneut moyan, Tati keur sasapu di buruan, bari mulungan cangkang cai gelas urut tahlil.
"Assalamu'alaikum!" Sora lalaki ngagareuwahkeun nu keur sasapu.
"Waalaikumsalam! Aéh Mangga ka lebet!" Tati imut, memener tiungna.
Lalaki ngora kasép jeung sieup disaragam pulisi, dina bajuna Katara ngarana, Wahyu.
"Nepangkeun abdi Wahyu, ngawakilan ti kapulisian, seja ngiring sungkawa ka kulawarga Pa Sudira! InsyaAllah abdi baris nyakséni kamajuan ieu kasus, ulah bosen pami abdi aya waé ka dieu!_ Cenah bari imut, neuteup Tati nu samar rampa.
"Oh, mangga! Punten pami seueur kakiranganana!" Tati nunda sapu, bari unggah kana golodog mukakeun panto imah.
Wahyu ngajéwang sapu, laju neruskeun hanca Tati, bari rada alak ilik. Nempo kitu, Tati semu kaéraan keur turun tina golodog bari nyampeurkeun nu keur sasapu.
"Duh Bapa, wios ku abdi!"
"Tong nyebat Bapa atuh ah, da teu acan nikah abdi mah! Wahyu wéh!" Wahyu seuri leutik.
"Ah piraku? Isin nyebat nami mah Pa!" Tati ngajéwang sapu nu keur di cekelan ku Wahyu, gep leungeunna paantel jeung leungeun Wahyu, Tati gancang sasadu.
Wahyu ukur imut, beu asa ku kareueut éta imut ceuk gerentes na haté Tati. Ngan gancang ngabalieur sok sieun jadi katarik ati, ras inget ka Wawan nu salila ieu papacangan jeung Tati, hanjakal Wawan keur gawé di Brunei.
*Hanca
Sabtu, 09 November 2019
Carnyam(3)
SURAT TI ABAH
Budak Bah Sudira aya tilu, Supri panggedéna, Neni nu ka dua, Tati bungsuna. Supri jeung Neni geus nguren, baroga budak dua. Iwal Tati nu can ngarumah tangga.
Budak cikal katelah nya licik nya nakal, jiga Supri, warisan bagéanana geus dicokot tiheula alatan kasedek ku pangabutuh. Banda Bah Sudira nyésa keur budak awéwé, geus diitung saluyu jeung sariah agama. Geus adil, jeung merenah. Ngan hanjakal Supri lolobana ngaririhan waé, paribasa nginjeum, ngan hésé mayarna.
"Kang Supri, béjakeun ka Ceu Tirah ari nginjeum téh kudu jadi bubukan, ngawujud, nyangsang, peupeuriheun mayar hésé!" Ceuk Neni harita, basa Supri nginjeum surat tanah rék digadékeun ka bank. Ngomongna mah rék meuli dolak, keur usaha. Kanyataan ukur dipaké poya-poya, mayar ukur tilu kali, saleuwihna ku Bah Sudira.
Neni jeung Tati bati geremet jeung keuheul, bongan sok léah Abahna, dibéré waé.
"Ieuh, rék naon kamari ka dieu? Aya pangabutuhna rajeun nempo kolot!" Neni muncereng, geus teu maké tilam deui bakating keuheul ka nu jadi lanceuk.
"Teu dibéré sumpahna gé, kalahkah rék badami jeung Si Tati!" Salin Supri bari nyérangkeun nu keur ngagali taneuh.
"Rasakeun siah, mun enya manéh pipilueun ngarogahala bapa sorangan, moal rék diaku lanceuk ku kami mah!" Tati ngabalieur miceun beungeut.
Réngsé diotopsi, Bah Sudira dikurebkeun, hasilna matak tugenah. Bah Sudira dirogahala, aya nu neunggeul palebah sirah tukangna, éta nu ngabalukarkeun Bah Sudira pegat nyawa. Diteunggeul lain sakali, tapi dihantem sababaraha kali. Keur ngaleungitkeun tapak, layon ditalian ku beubeur, digantungkeun na tangkal loa. Beubeurna lain nu Bah Sudira, tapi beubeur pulas héjo. Dikira-kira ku pulisi jeung tim forensik, Bah Dira maot jam tilu subuh. Kapanggih jam dalapan isuk-isuk.
"Bu Neni, kanggé kalancaran investigasi, abdi sareng tim masihan waktos tujuh dinten kanggé nyilidik, margi salah sawios bukti kunci teu aya, nyaéta serat téa!" Pulisi nyampeurkeun Neni.
"Sumuhun Pa, kumaha saéna waé, abdi gé nuju ngémut-ngémut éta serat. Pun adi teu taliti pisan, duka murag atanapi
kamana?" Neni ngaharéwos.
Supri kerung, ngadéngé aya surat nu leungit, anu bisa jadi pamuka ieu kasus. Dina jero haté geus gilig rék néangan éta surat, ngarah lanceuk-lanceukna teu nuding ka manéhna.
"Muhun Bu, parantos réngsé tujuh dinten bakal aya pemanggilan resmi, kanggé Ibu sareng nu caket di sabudeureun bumi almarhum. Inshaa Allah, ieu kasus bakal kabongkar!" Ceuk pulisi.
Neni unggeuk, rét ka Supri nu keur ngadédéngékeun, Supri api-api nempokeun nu keur ngarurub taneuh kuburan.
"Teh, weléh teu inget abdi mah éta surat! Keun urang téang deui bisi murag ka kolong imah!" Tati nangtung gigireun Neni.
"Nya, kudu kapanggih!" Ceuk Neni.
Barudak Bah Sudira nyampeurkeun kuburan bapana nu geus dirurub, réngsé ngado'a nu ngalanteur mimiti amitan nungtutan, kaasup pulisi jeung babaturanana.
"Bah, hampura abdi! Teu bisa nyugemakeun Abah, ukur bisa ngaririweuh!" Neni deku bari ngawuran kembang.
Kitu deui Tati jeung Supri, kacida kaleungitan nu jadi bapa, anu salila ieu jadi indung ogé, Bah Sudira ditinggalkeun maot ku pamajikanana, barudak keur laleutik, nepi ka tungtung umurna teu ngalaman boga pamajikan deui.
"Mana Si Tirah? Ti barang dugna teu ka ciri irung-irungan acan. Teu ngarasa kaleungitan mitoha nu sakitu héman jeung getén ka anak minantu?" Ceuk Neni ka Supri.
"Aya tadi ngan sakeudeung, budak nga dat waé!" Témbal Supri.
Geus nepi ka imah Bah Sudira, Tati langsung asup, kabeneran imah geus bérés, beresih. Neni diuk dina Bangbarung, rasa handeueul minuhan haté, dua poé katukang bapana hayang ngéndong di imahna, ngan dicarék, ku Neni, "Ni wéh nu ngéndong di Abah, jauh ka dieuna, ké mun barudak peré sakola!" Ceuk Neni basa harita
Mun seug harita digugu, meureun moal aya nu ngarogahala. Salamet teu kuat kieu, dasar geus kuduna, takdirna. Ayeuna bati hanjeluna.
*Hanca
Budak Bah Sudira aya tilu, Supri panggedéna, Neni nu ka dua, Tati bungsuna. Supri jeung Neni geus nguren, baroga budak dua. Iwal Tati nu can ngarumah tangga.
Budak cikal katelah nya licik nya nakal, jiga Supri, warisan bagéanana geus dicokot tiheula alatan kasedek ku pangabutuh. Banda Bah Sudira nyésa keur budak awéwé, geus diitung saluyu jeung sariah agama. Geus adil, jeung merenah. Ngan hanjakal Supri lolobana ngaririhan waé, paribasa nginjeum, ngan hésé mayarna.
"Kang Supri, béjakeun ka Ceu Tirah ari nginjeum téh kudu jadi bubukan, ngawujud, nyangsang, peupeuriheun mayar hésé!" Ceuk Neni harita, basa Supri nginjeum surat tanah rék digadékeun ka bank. Ngomongna mah rék meuli dolak, keur usaha. Kanyataan ukur dipaké poya-poya, mayar ukur tilu kali, saleuwihna ku Bah Sudira.
Neni jeung Tati bati geremet jeung keuheul, bongan sok léah Abahna, dibéré waé.
"Ieuh, rék naon kamari ka dieu? Aya pangabutuhna rajeun nempo kolot!" Neni muncereng, geus teu maké tilam deui bakating keuheul ka nu jadi lanceuk.
"Teu dibéré sumpahna gé, kalahkah rék badami jeung Si Tati!" Salin Supri bari nyérangkeun nu keur ngagali taneuh.
"Rasakeun siah, mun enya manéh pipilueun ngarogahala bapa sorangan, moal rék diaku lanceuk ku kami mah!" Tati ngabalieur miceun beungeut.
Réngsé diotopsi, Bah Sudira dikurebkeun, hasilna matak tugenah. Bah Sudira dirogahala, aya nu neunggeul palebah sirah tukangna, éta nu ngabalukarkeun Bah Sudira pegat nyawa. Diteunggeul lain sakali, tapi dihantem sababaraha kali. Keur ngaleungitkeun tapak, layon ditalian ku beubeur, digantungkeun na tangkal loa. Beubeurna lain nu Bah Sudira, tapi beubeur pulas héjo. Dikira-kira ku pulisi jeung tim forensik, Bah Dira maot jam tilu subuh. Kapanggih jam dalapan isuk-isuk.
"Bu Neni, kanggé kalancaran investigasi, abdi sareng tim masihan waktos tujuh dinten kanggé nyilidik, margi salah sawios bukti kunci teu aya, nyaéta serat téa!" Pulisi nyampeurkeun Neni.
"Sumuhun Pa, kumaha saéna waé, abdi gé nuju ngémut-ngémut éta serat. Pun adi teu taliti pisan, duka murag atanapi
kamana?" Neni ngaharéwos.
Supri kerung, ngadéngé aya surat nu leungit, anu bisa jadi pamuka ieu kasus. Dina jero haté geus gilig rék néangan éta surat, ngarah lanceuk-lanceukna teu nuding ka manéhna.
"Muhun Bu, parantos réngsé tujuh dinten bakal aya pemanggilan resmi, kanggé Ibu sareng nu caket di sabudeureun bumi almarhum. Inshaa Allah, ieu kasus bakal kabongkar!" Ceuk pulisi.
Neni unggeuk, rét ka Supri nu keur ngadédéngékeun, Supri api-api nempokeun nu keur ngarurub taneuh kuburan.
"Teh, weléh teu inget abdi mah éta surat! Keun urang téang deui bisi murag ka kolong imah!" Tati nangtung gigireun Neni.
"Nya, kudu kapanggih!" Ceuk Neni.
Barudak Bah Sudira nyampeurkeun kuburan bapana nu geus dirurub, réngsé ngado'a nu ngalanteur mimiti amitan nungtutan, kaasup pulisi jeung babaturanana.
"Bah, hampura abdi! Teu bisa nyugemakeun Abah, ukur bisa ngaririweuh!" Neni deku bari ngawuran kembang.
Kitu deui Tati jeung Supri, kacida kaleungitan nu jadi bapa, anu salila ieu jadi indung ogé, Bah Sudira ditinggalkeun maot ku pamajikanana, barudak keur laleutik, nepi ka tungtung umurna teu ngalaman boga pamajikan deui.
"Mana Si Tirah? Ti barang dugna teu ka ciri irung-irungan acan. Teu ngarasa kaleungitan mitoha nu sakitu héman jeung getén ka anak minantu?" Ceuk Neni ka Supri.
"Aya tadi ngan sakeudeung, budak nga dat waé!" Témbal Supri.
Geus nepi ka imah Bah Sudira, Tati langsung asup, kabeneran imah geus bérés, beresih. Neni diuk dina Bangbarung, rasa handeueul minuhan haté, dua poé katukang bapana hayang ngéndong di imahna, ngan dicarék, ku Neni, "Ni wéh nu ngéndong di Abah, jauh ka dieuna, ké mun barudak peré sakola!" Ceuk Neni basa harita
Mun seug harita digugu, meureun moal aya nu ngarogahala. Salamet teu kuat kieu, dasar geus kuduna, takdirna. Ayeuna bati hanjeluna.
*Hanca
Jumat, 08 November 2019
Carnyam (2)
SURAT TI ABAH
Isukna di lembur geunjleung, Bah Sudira maot ngagantung dina tangkal loa di pipir imahna, jelema ngagimbung, malahan aya pulisi sagala. Imah Bah Sudira dikurilingan ku garis pulisi, teu meunang aya nu asup kajaba pulisi jeung patugas ti rumah sakit.
Tati kakara jol bari rawah riwih, ditelepon ku RT, kitu deui lanceukna Neni gégéréwékan sasambat ka bapana.
"Teu sangka Abah, peuting nelepon kénéh, nitah ka lembur ka abdi Teh!" Tati nginghak.
"Pan beurangna ku Etéh dianteuran sangu, jagjag kénéh, tuh sanguna weuteuh kénéh can cocéng!" Neni rambisak.
"Ké, ari Supri geus dibéjaan Ceu?" RT Amid ngadeukeutan Neni.
"Sugan? Majar aya kadieu pasosoré cenah? Rék nanahaon atuh?" Neni geremet, geus nyaho adat adina mun nempo Bah Sudira geus aya niat rék barang pénta. Keur euweuh pangabutuh mah tara ngelol.
"Atos ku abdi ditelepon tapi teu diangkat, piraku teu kadéngé dina spiker sakitu deukeut!" Tati ngagerentes.
Jol aya pamuda nu dititah nyusulan Supri, bari rénghap ranjug nyanghareup ka RT jeung barudak Bah Sudira, "teu araya ning, tos digedor gé. Banguna mah kosong bumina!"
Geus teg wéh nu aya di dinya nyangka ka Supri aya kakaitan jeung palastrana Bah Sudira.
Layon Bah Sudira geus dikantongan, rék diotopsi. Nempo saréat mah, asa pamohalan mun Bah Sudira ngagantung manéh, euweuh tapak ngeurad dina beuheung, létah teu kaluar. Jeung awakna palebah rarangan éstu garing teu kawas nu ngaluarkeun kokotor.
Pulisi méré kacindekan yén Bah Sudira aya nu ngarogahala, palebah sirah bagéan tukang kacabak rada eumeur jeung baseuh ku getih. Ngahaja digantungkeun ngarah siga nu bunuh diri.
"Mangga diriksa ka bumi ku Ibu salaku ahli waris Pa Sudira, bilih aya barang nu tiasa janten pituduh kanggé maluruh nu gaduh pokalna." Pulisi arasup ka jero imah, dituturkeun ku Tati jeung Neni.
Imah balatak, eusi lomari parindah ka tengah imah, jiga nu diacak. Di jero kamar teu éléh balatak, malah aya kantong paragi neundeun surat penting gé geus budal eusina.
"Sertipikat sadayana teu aya Pa!" Tati nyidik-nyidik eusi kantong.
"Muhun Bu, baris dipariksa bilih aya sidik jarina!" Ceuk Pulisi bari Dongko nyidik-nyidik kantong nu rangsak, jiga urut dibedol.
"Jigana parebut kantong jeung Abah mangkeluk téh!" Neni geremet, kacipta Bapana adu regeng nandonkeun nyawa sangkan sertipikat tanah teu dicokot.
Salah saurang pulisi nyingkabkeun kasur, bréh aya amplop bodas. Diasongkeun ka Tati.
"Aya serat Bu, mangga diparios!" Ceuk Pulisi.
Tati nampanan surat diilikan, rék dibuka kadéngé ti luar imah aya nu gogorowokan jiga nu paséa patembalan jeung jelema nu aya di dinya.
"Manéh kamana waé? Ditéangan ka imah euweuh!" Sora Amid.
"Lain urusan di dinya, Bah! Abah!" Sora Supri gegeroan.
Tati jeung Neni kaluar bari nahan piceurikeun, "Supri,dikumahakeun Abah?" Neni molotot.
"Naon Ceu? Naha ka uing?" Supri kerung, késang ngagarajag.
"Lah, pan manéh aya ka dieu burit!" Témbal Neni bari tutunjuk.
"Atos Ceu! Hawatos Abah, keun urang pasrahkeun ka Pulisi pikeun nalungtik kajadian nu sabenerna!" RT ngabéyéng Neni nu nahan amarah. Supri teterejel hayang asup ka imah, ngan pada ngarejengan ku nu séjén.
"Bah!" Supri ngedepruk, bari ceurik sasambat ka bapana.
"Aéh Tat, mana surat téh?" Neni ngarérét ka Tati nu teu nyoara.
"Ieu Téh!" Tati ngoréhan kantong, rarasaanana surat diasupkeun, ngan euweuh, Tati curinghak.
"Aya?" Neni neuteup adina.
Tati gideug, gancang asup ka imah, ngan ku pulisi dihalangan, imah geus steril cenah, geus dipariksa, ulah waka aya nu asup.
"Bisi surat ti Abah, sugan méré pituduh ngeunaan kajadian nu sabenerna, atawa bisa jadi bukti keur engké di pangadilan." Neni ngaharéwos ka Tati.
"Teu aya Téh, duh kumaha atuh nya?" Tati ngarasa kaduhung, teu pageuh nyepeng éta surat. Kumaha mun ku pulisi dipénta, bisa waé éta eusi surat ngabantu pikeun ngeurad nu geus mgarogahala Bah Sudira nepi kahanteuna.
*Hanca
Isukna di lembur geunjleung, Bah Sudira maot ngagantung dina tangkal loa di pipir imahna, jelema ngagimbung, malahan aya pulisi sagala. Imah Bah Sudira dikurilingan ku garis pulisi, teu meunang aya nu asup kajaba pulisi jeung patugas ti rumah sakit.
Tati kakara jol bari rawah riwih, ditelepon ku RT, kitu deui lanceukna Neni gégéréwékan sasambat ka bapana.
"Teu sangka Abah, peuting nelepon kénéh, nitah ka lembur ka abdi Teh!" Tati nginghak.
"Pan beurangna ku Etéh dianteuran sangu, jagjag kénéh, tuh sanguna weuteuh kénéh can cocéng!" Neni rambisak.
"Ké, ari Supri geus dibéjaan Ceu?" RT Amid ngadeukeutan Neni.
"Sugan? Majar aya kadieu pasosoré cenah? Rék nanahaon atuh?" Neni geremet, geus nyaho adat adina mun nempo Bah Sudira geus aya niat rék barang pénta. Keur euweuh pangabutuh mah tara ngelol.
"Atos ku abdi ditelepon tapi teu diangkat, piraku teu kadéngé dina spiker sakitu deukeut!" Tati ngagerentes.
Jol aya pamuda nu dititah nyusulan Supri, bari rénghap ranjug nyanghareup ka RT jeung barudak Bah Sudira, "teu araya ning, tos digedor gé. Banguna mah kosong bumina!"
Geus teg wéh nu aya di dinya nyangka ka Supri aya kakaitan jeung palastrana Bah Sudira.
Layon Bah Sudira geus dikantongan, rék diotopsi. Nempo saréat mah, asa pamohalan mun Bah Sudira ngagantung manéh, euweuh tapak ngeurad dina beuheung, létah teu kaluar. Jeung awakna palebah rarangan éstu garing teu kawas nu ngaluarkeun kokotor.
Pulisi méré kacindekan yén Bah Sudira aya nu ngarogahala, palebah sirah bagéan tukang kacabak rada eumeur jeung baseuh ku getih. Ngahaja digantungkeun ngarah siga nu bunuh diri.
"Mangga diriksa ka bumi ku Ibu salaku ahli waris Pa Sudira, bilih aya barang nu tiasa janten pituduh kanggé maluruh nu gaduh pokalna." Pulisi arasup ka jero imah, dituturkeun ku Tati jeung Neni.
Imah balatak, eusi lomari parindah ka tengah imah, jiga nu diacak. Di jero kamar teu éléh balatak, malah aya kantong paragi neundeun surat penting gé geus budal eusina.
"Sertipikat sadayana teu aya Pa!" Tati nyidik-nyidik eusi kantong.
"Muhun Bu, baris dipariksa bilih aya sidik jarina!" Ceuk Pulisi bari Dongko nyidik-nyidik kantong nu rangsak, jiga urut dibedol.
"Jigana parebut kantong jeung Abah mangkeluk téh!" Neni geremet, kacipta Bapana adu regeng nandonkeun nyawa sangkan sertipikat tanah teu dicokot.
Salah saurang pulisi nyingkabkeun kasur, bréh aya amplop bodas. Diasongkeun ka Tati.
"Aya serat Bu, mangga diparios!" Ceuk Pulisi.
Tati nampanan surat diilikan, rék dibuka kadéngé ti luar imah aya nu gogorowokan jiga nu paséa patembalan jeung jelema nu aya di dinya.
"Manéh kamana waé? Ditéangan ka imah euweuh!" Sora Amid.
"Lain urusan di dinya, Bah! Abah!" Sora Supri gegeroan.
Tati jeung Neni kaluar bari nahan piceurikeun, "Supri,dikumahakeun Abah?" Neni molotot.
"Naon Ceu? Naha ka uing?" Supri kerung, késang ngagarajag.
"Lah, pan manéh aya ka dieu burit!" Témbal Neni bari tutunjuk.
"Atos Ceu! Hawatos Abah, keun urang pasrahkeun ka Pulisi pikeun nalungtik kajadian nu sabenerna!" RT ngabéyéng Neni nu nahan amarah. Supri teterejel hayang asup ka imah, ngan pada ngarejengan ku nu séjén.
"Bah!" Supri ngedepruk, bari ceurik sasambat ka bapana.
"Aéh Tat, mana surat téh?" Neni ngarérét ka Tati nu teu nyoara.
"Ieu Téh!" Tati ngoréhan kantong, rarasaanana surat diasupkeun, ngan euweuh, Tati curinghak.
"Aya?" Neni neuteup adina.
Tati gideug, gancang asup ka imah, ngan ku pulisi dihalangan, imah geus steril cenah, geus dipariksa, ulah waka aya nu asup.
"Bisi surat ti Abah, sugan méré pituduh ngeunaan kajadian nu sabenerna, atawa bisa jadi bukti keur engké di pangadilan." Neni ngaharéwos ka Tati.
"Teu aya Téh, duh kumaha atuh nya?" Tati ngarasa kaduhung, teu pageuh nyepeng éta surat. Kumaha mun ku pulisi dipénta, bisa waé éta eusi surat ngabantu pikeun ngeurad nu geus mgarogahala Bah Sudira nepi kahanteuna.
*Hanca
Carnyam (1)
SURAT TI ABAH
"Bah! Hampura ku abdi sérang nu tonggoh rék dijual, abdi butuh duit Bah!" Supri nyampeurkeun bapana nu keur macul di pipir imah.
Bah Sudira ngalieuk, "kabina-bina manéh mah Jang! Nu di landeuh geus dijual pan? Adi-adi manéh euweuh nu nyahoeun, naha keur naon deui atuh?"
"Engké digantian!" Supri ngasongkeun cai sagelas ka bapana.
"Ké heula, badami jeung Tati adi manéh!" Bah Sudira nampanan gelas, regot cai diinum, érép sagelas, kabeneran keur hanaang.
Gék Supri diuk di golodog, kusiwel ngaluarkeun bako jeung pahpirna.
"Kumaha Bah?" Supri neuteup Bah Sudira.
"Moal Jang! Banda abah euweuh deui, keur bagikeuneun téh meureun saeutik!" Salon Bah Sudira.
Supri unggeuk, rét kana pacul, laju macul nganggeuskeun hanca Bah Sudira. Nyombo meureun ti dituna maglh. Réngsé macul, Supri ngeukeuhan tanah téa, ngan Bah Sudira pageuh teu mikeun, sabab budak awéwé nu bungsu keur gawé di dayeuh. Supri mulang teu hasil, balik ka imahna bari mawa haté mentegeg.
"Kumaha Kang? Bangun teu dibikeun ku Abah nya!" Tirah, pamajikan Supri mapag nu karék mulang.
"Nyamos Nyi, kudu kumaha atuh?" Supri baluweng, gék diuk dina korsi nu geus rajét balas didiukan.
"Olo deui atuh! Saha nu nyaho léah haténa!" Tirah ngahatéan salakina.
"Olo kumaha ari Nyai? Akang geus macul saider-ider pipir imahna, angger mugen teu mikeun!" Témbal Supri.
Tirah teu némbalan, ngaléos ka kamar laju ngasongkeun hapé, "yeuh telepon aSi Tati, sina ngolo Abah, béjakeun Akang keur butuh pisan duit kituh!"
Supri ngarérét kana hapé, gap dina cabak, nomer Tati dipencét, teu aktip.
"Teu aktip Nyi!" Supri ngasongkeun deui hapéna.
"Ajaran deui!"
"Apanan teu aktip!" Supri rada muncereng. Mun seug teu dikekesek ku hutang mah, teu deuk teuing unjam injeum injeum ka nu jadi kolot. Geus mindeng teuing, kulawargana muntang saraya ka Bah Sudira. Édas atuh, pamajikanana loba Nganjuk ka ditu ka dieu, kusabab loba kakuranganana dina maraban anak pamajikan.
Leng Supri ngahuleng, muter uteuk sangkan bapana daék mikeun sérang.
*Hanca
"Bah! Hampura ku abdi sérang nu tonggoh rék dijual, abdi butuh duit Bah!" Supri nyampeurkeun bapana nu keur macul di pipir imah.
Bah Sudira ngalieuk, "kabina-bina manéh mah Jang! Nu di landeuh geus dijual pan? Adi-adi manéh euweuh nu nyahoeun, naha keur naon deui atuh?"
"Engké digantian!" Supri ngasongkeun cai sagelas ka bapana.
"Ké heula, badami jeung Tati adi manéh!" Bah Sudira nampanan gelas, regot cai diinum, érép sagelas, kabeneran keur hanaang.
Gék Supri diuk di golodog, kusiwel ngaluarkeun bako jeung pahpirna.
"Kumaha Bah?" Supri neuteup Bah Sudira.
"Moal Jang! Banda abah euweuh deui, keur bagikeuneun téh meureun saeutik!" Salon Bah Sudira.
Supri unggeuk, rét kana pacul, laju macul nganggeuskeun hanca Bah Sudira. Nyombo meureun ti dituna maglh. Réngsé macul, Supri ngeukeuhan tanah téa, ngan Bah Sudira pageuh teu mikeun, sabab budak awéwé nu bungsu keur gawé di dayeuh. Supri mulang teu hasil, balik ka imahna bari mawa haté mentegeg.
"Kumaha Kang? Bangun teu dibikeun ku Abah nya!" Tirah, pamajikan Supri mapag nu karék mulang.
"Nyamos Nyi, kudu kumaha atuh?" Supri baluweng, gék diuk dina korsi nu geus rajét balas didiukan.
"Olo deui atuh! Saha nu nyaho léah haténa!" Tirah ngahatéan salakina.
"Olo kumaha ari Nyai? Akang geus macul saider-ider pipir imahna, angger mugen teu mikeun!" Témbal Supri.
Tirah teu némbalan, ngaléos ka kamar laju ngasongkeun hapé, "yeuh telepon aSi Tati, sina ngolo Abah, béjakeun Akang keur butuh pisan duit kituh!"
Supri ngarérét kana hapé, gap dina cabak, nomer Tati dipencét, teu aktip.
"Teu aktip Nyi!" Supri ngasongkeun deui hapéna.
"Ajaran deui!"
"Apanan teu aktip!" Supri rada muncereng. Mun seug teu dikekesek ku hutang mah, teu deuk teuing unjam injeum injeum ka nu jadi kolot. Geus mindeng teuing, kulawargana muntang saraya ka Bah Sudira. Édas atuh, pamajikanana loba Nganjuk ka ditu ka dieu, kusabab loba kakuranganana dina maraban anak pamajikan.
Leng Supri ngahuleng, muter uteuk sangkan bapana daék mikeun sérang.
*Hanca
Langganan:
Komentar (Atom)